Pika e nisjes

“Nëse doni të bëni një vlerësim të shpejtë të një shteti, shikoni rrugët dhe shkollat e tij” thotë një shprehje. Pas fundit të epokës staliniste në fillim të viteve 1990, Shqipëria ishte plotësisht e shkatërruar–  jo vetëm rrugët dhe shkollat.

Që atëherë, është bërë shumë në rindërtim. U rinovuan edhe shkollat, por sigurisht kryesisht në qytete dhe qyteza më të mëdha. Në fshatrat më të vogla dhe të largëta, ndërtesat e shkollave mund të gjenden ende në një gjendje tronditëse – “më shumë si një strehë magazinimi”, siç thonë studentët nga Proptishti. As shteti dhe as komuna nuk kanë kapacitet financiar për të përmbushur të gjitha detyrimet e tyre. Herë pas here, ne vijmë në shkolla si kjo gjatë fushatës së pakove të Krishtlindjeve.

Projektet e rinovimit

Nëpërmjet punës sonë, veçanërisht konviktit, u përballëm drejtpërdrejt me gjendjen e shkollës së Bishnicës. Ne nuk mundëm të mblidhnim donacione të mjaftueshme për një rinovim të plotë, por arritëm të biem dakord për një bashkëpunim dhe rinovim të shkollës me partnerët në vitin 2011. Komuna kontribuoi financiarisht dhe me punëtorë krahu ndërkohë që ne si CHW u përfshim me donacione në sende dhe para si dhe gjithashtu me vullnetarë, dhe Ambasada Gjermane në Tiranë me mbështetje financiare.

Si dëshmi e ketij bashkëpunimi me partnerë të tjerë bashkiakë u rinovua në vitin 2014 shkolla “Selim Gjona” në Proptisht dhe në vitin 2018 kopshti “Tomka Laçka” në Pogradec. Në të dyja herët, stafi i Diakonia Albania ishte në krye të projektit dhe siguroi që financat të përdoreshin me efikasitet. “Nuk do ta kisha menduar se me kaq pak para mund të arrish kaq shumë”, u shpreh i mrekulluar ambasadori gjerman me rihapjen e shkollës në Proptisht.

Fatkeqësisht, projektet e tjera nuk mund të realizoheshin.